2 თვის წინ დავიწყე ახალი სამსახური. მე ვმუშაობ ლონდონში და კომპანიას აქვს ცხელი სამაგიდო პოლიტიკა. მე ვზივარ ირგვლივ. აქამდე ჩუმად ვიყავი, თვითონ ვჭამე სადილი. მე თავაზიანი ვიყავი სხვა კოლეგების მიმართ და თავს ვიკავებდი და ჩემს პირად ცხოვრებას ვიცავდი. მაშინაც კი, როცა მეკითხებიან ჩემი შაბათ-კვირის შესახებ, რას ვაკეთებდი.. ბუნდოვნად ვინახავ.
ბევრი კოლეგა არც კი მაძლევს დღის ნებისმიერ დროს, რაც კარგია. ბოლო რამდენიმე კვირაა, რაც ჩემს კოლეგას ვგრძნობდი. ისიც საკმაოდ და რადგან 8/10 ქალია, მხოლოდ 20% არის ჩემი უმცროსი დონის ბიჭები.
გასულ კვირას მოვიდა რაღაცის გასაკეთებლად და მიპასუხა, რომ ძალიან ჭკვიანად გამოვიყურები და როცა თქვა, ხელი მსუბუქად მომხვია მკლავზე. ეს არ ჩანდა შეუფერებლად, მაგრამ ალბათ ძალიან მეგობრული ან თუნდაც ფლირტი იყო. შეიძლება ვცდებოდე, მაგრამ ეს ის განწყობაა, რაც მე მივიღე.
მერე დღეს მარტო ვიჯექი ლანჩზე (მშვიდად ვჭამო და 2 თვეა მარტო ვჭამ) ის მოვიდა და ჩემს სკამთან დაჯდა. დავიწყეთ არასამუშაო საკითხებზე საუბარი და საკმაოდ სასიამოვნო და მშვიდი იყო. მაგრამ ცოტა ხნის შემდეგ, სხვა გოგოების თაიგული მივიდა სკამთან. მძულს (და ვგულისხმობ სიძულვილს!) ხალხის დიდი ჯგუფი. თავს არაკომფორტულად ვგრძნობდი, მაგრამ დიდი ცდა მომიწია საუბრის დასაწყებად. ხალხის შემოდინების გამო საპირისპირო მხარეს ვიყავით. მე კარგად ვახერხებდი და რამდენიმე გოგოს ვესაუბრებოდი, მაგრამ ის ჩუმად წავიდა შუაში / ლანჩის ბოლოს.
ის ზოგადად საკმაოდ მშვიდია ოფისში და იცის, რომ მეც ჩუმად ვარ. ის ყოველთვის ძალიან თავაზიანია და მადლიერებას მაძლევს, რომ რაღაცაში დავეხმარე. მე ყოველთვის კარგად ვარ, ეს არის ის, რისთვისაც ფულს ვიღებ.
Რას ფიქრობ? როგორ ფიქრობთ, ის გარკვეულ ვიბრებს აძლევს? ვგულისხმობ, მე არასოდეს გადავღებავდი იქ, სადაც ვჭამ და, დიდი ალბათობით, ვერასდროს ვიღებ, მაგრამ ეს არის ის განწყობა, რომელსაც მე ვიღებ.