ฉันเริ่มงานใหม่เมื่อ 2 เดือนที่แล้ว ฉันทำงานในลอนดอนและบริษัทมีนโยบายเรื่องโต๊ะส่วนกลาง ฉันล่องลอยไปมา จนถึงตอนนี้ฉันก็เงียบกินข้าวกลางวันด้วยตัวเอง ฉันสุภาพกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ และเก็บตัวอยู่กับตัวเองและเก็บชีวิตส่วนตัวไว้กับตัวเอง แม้ว่าพวกเขาจะถามฉันเกี่ยวกับสุดสัปดาห์ของฉัน แต่สิ่งที่ฉันทำอยู่.. ฉันทำให้มันคลุมเครือ
เพื่อนร่วมงานหลายคนไม่ยอมให้เวลาฉันด้วยซ้ำ ซึ่งก็ไม่เป็นไร ในช่วงไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา ฉันได้รับความรู้สึกจากเพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง เขาก็ค่อนข้างเหมือนกัน และเพราะว่า 8/10 เป็นผู้หญิง มีเพียง 20% เท่านั้นที่เป็นผู้ชายในระดับจูเนียร์ของฉัน
เมื่อสัปดาห์ที่แล้วเขามาขอให้ฉันทำอะไรสักอย่าง และเขาบอกว่าฉันดูฉลาดมาก และเมื่อเขาพูด เขาก็เอาหลังมือมาแตะที่แขนฉันเบาๆ มันไม่ได้รู้สึกว่าไม่เหมาะสมแต่มันอาจจะเป็นมิตรเกินไปหรือเกี้ยวพาราสีก็ได้ ฉันอาจจะผิด แต่นั่นคือความรู้สึกที่ฉันได้รับ
แล้ววันนี้ฉันก็นั่งกินข้าวเที่ยงคนเดียว (ฉันชอบกินเงียบๆ และกินคนเดียวมา 2 เดือนแล้ว) แล้วเขาก็เข้ามานั่งที่ม้านั่งของฉัน เราเริ่มคุยกันเรื่องที่ไม่ใช่งาน และมันก็ค่อนข้างดีและสงบ แต่หลังจากนั้นไม่นาน มีผู้หญิงอีกกลุ่มหนึ่งมาที่ม้านั่ง ฉันเกลียด (และฉันหมายถึงเกลียด!) คนกลุ่มใหญ่ ฉันรู้สึกไม่สบายใจแต่ก็ต้องพยายามอย่างหนักที่จะพูดคุย เราอยู่คนละฟากกันเนื่องจากมีผู้คนหลั่งไหลเข้ามามากมาย ฉันจัดการได้คุยกับสาวๆ บางคน แต่เขาจากไปอย่างเงียบๆ กลางคัน/ใกล้จะหมดพักเที่ยง
โดยทั่วไปเขาค่อนข้างเงียบในออฟฟิศและเขาก็รู้ว่าฉันก็เงียบเหมือนกัน และเขาก็สุภาพมากเสมอและขอบคุณฉันเสมอที่ช่วยเขาเรื่องต่างๆ ฉันมักจะรู้สึกว่ามันไม่เป็นไร มันเป็นสิ่งที่ฉันได้รับค่าจ้างให้ทำ
คุณคิดอย่างไร? คุณคิดว่าเขาอาจจะให้ความรู้สึกบางอย่างหรือไม่? ฉันหมายถึงว่าฉันจะไม่ถ่ายภาพในสถานที่ที่ฉันทานอาหาร และมีแนวโน้มว่าจะไม่มีวันถ่ายด้วย แต่นี่คือความรู้สึกที่ฉันได้รับ
